|
| hüküm {i} | die Ansicht {f} |
|
| hüküm {i} | der Befehl {m} |
|
| hüküm {i} | das Befinden {n} |
|
| hüküm {i}
[huk] | der Bescheid {m} |
|
| hüküm {i} | der Beschluss {m} |
|
| hüküm {i} | die Bestimmung {f} |
|
| hüküm {i} | die Beurteilung {f} |
|
| hüküm {i} | der Entscheid {m} |
|
| hüküm {i}
[huk] | die Entscheidung {f} |
|
| hüküm {i} | die Erkenntnis {f} |
|
| hüküm {i} | das Gericht {n} |
|
| hüküm {i} | die Herrschaft {f} |
|
| hüküm {i} | das Judikat {n} |
|
| hüküm {i} | die Meinung {f} |
|
| hüküm {i} | der Richterspruch {m} |
|
| hüküm {i}
[hek] | die Sentenz {f} |
|
| hüküm {i} | der Spruch {m} |
|
| hüküm {i}
[huk] | das Urteil {n} |
|
| hüküm {i} | der Urteilsspruch {m} |
|
| hüküm {i}
[huk] | das Verdikt {n} |
|
| hüküm {i} | die Verhängung {f} |
|
| hüküm {i} | die Vorschrift {f} |
|
| hüküm {i} | die Norm {f} |
|
| hüküm fıkrası {i} | die Urteilsformel {f} |
|
| hüküm fıkrası {i} | der Urteilstenor {m} |
|
| hüküm giydirme {i} | die Verurteilung {f} |
|
| hüküm giydirmek {fi} | verdammen {v} |
|
| hüküm giydirmek {fi} | verurteilen {v} |
|
| hüküm giymek {allg} | Gefängnis bekommen {allg} |
|
| hüküm ifade etmek {fi}
[huk] | Wirkung haben {v} |
|
| hüküm ifade etmek {fi} | rechtliche Geltungskraft haben {v} |
|
| hüküm ilanı {allg}
[huk] | Eröffnung eines Urteils {allg} |
|
| hüküm kılma {i} | die Urteilfällung {f} |
|
| hüküm sebepleri {ç} | die Urteilsgründe {pl} |
|
| hüküm sürme hırsı {i} | die Herrschsucht {f} |
|
| hüküm sürme hırsı olan {s} | herrschsüchtig {adj} |
|
| hüküm sürmek {allg} | ausschlaggebend sein {allg} |
|
| hüküm sürmek {itr} | dominieren {itr} |
|
| hüküm sürmek {itr} | herrschen {itr} |
|
| hüküm sürmek {itr} | obwalten {itr} |
|
| hüküm sürmek {fi} | regieren {v} |
|
| hüküm sürmek {itr} | watten {itr} |
|
| hüküm sürmek {fi} | walten {v} |
|
| hüküm verme {i} | die Beurteilung {f} |
|
| hüküm verme {i} | das Entscheiden {n} |
|
| hüküm verme {i} | die Judikation {f} |
|
| hüküm verme {i}
[huk] | die Urteilsfindung {f} |
|
| hüküm verme yöntemi {i}
[huk] | die Rechtssprechung {f} |
|
| hüküm vermek {fi} | abgeben {v} |
|
| hüküm vermek {fi}
[huk] | aussprechen {v} |
|
| hüküm vermek {itr} | beurteilen {itr} |
|
| hüküm vermek {allg}
[huk] | ein Urteil fällen {allg} |
|
| hüküm vermek {allg} | eine Urteil abgeben {allg} |
|
| hüküm vermek {v} | Entscheiden {v} |
|
| hüküm vermek {fi} | fällen {v} |
|
| hüküm vermek {itr}
[huk] | richten {itr} |
|
| hüküm vermek {fi} | äußern {v} |
|
| hüküm vermek {itr} | urteilen {itr} |
|
| hükümdar {i} | der Herrscher {m} |
|
| hükümdar {i} | der Dominus {m} |
|
| hükümdar {i} | der Dynast {m} |
|
| hükümdar {i} | der Fürst {m} |
|
| hükümdar {i} | der Gebieter {m} |
|
| hükümdar {i} | die Gebieterin {f} |
|
| hükümdar {i} | der Gewalthaber {m} |
|
| hükümdar {i} | der Herr {m} |
|
| hükümdar {i} | der Herrscher {m} |
|
| hükümdar {i} | die Herrscherin {f} |
|
| hükümdar {i} | der Kaiser {m} |
|
| hükümdar {i} | der Khan {m} |
|
| hükümdar {i} | der Landesherr {m} |
|
| hükümdar {i} | der Landesvater {m} |
|
| hükümdar {i} | der Monarch {m} |
|
| hükümdar {i} | die Monarchin {f} |
|
| hükümdar {i} | der Potentat {m} |
|
| hükümdar {i} | der Regent {m} |
|
| hükümdar {i} | der Souverän {m} |
|
| hükümdar {i} | der Sultan {m} |
|
| hükümdar {i} | der Suzerän {m} |
|
| hükümdar adına işleri yöneten kimse {i} | der Prinzregent {m} |
|
|
| adli hüküm vermek {allg} | gerichtlich entscheiden {allg} |
|
| bir ülkede hüküm sürmek {allg} | über ein Land herrschen {allg} |
|
| çerçeve hüküm {i} | die Rahmenvorschrift {f} |
|
| cezai hüküm {i} | die Strafvorschrift {f} |
|
| davadan feragat üzerine verilen hüküm {i} | das Verzichtsurteil {n} |
|
| ek hüküm {i}
[huk] | die Zusatzbestimmung {f} |
|
| emredici hüküm {i} | die Gebotsvorschrift {f} |
|
| evraka göre hüküm {allg} | Entscheidung nach Aktenlage {allg} |
|
| genel hüküm {i} | die Generalklausel {f} |
|
| gıyabi hüküm {i} | das Versäumnisurteil {n} |
|
| gıyapta verilen hüküm {i} | das Versäumnisurteil {n} |
|
| hatalı hüküm {i} | der Fehlurteil {m} |
|
| hüküm fıkrası {i} | der Urteilstenor {m} |
|
| hüküm fıkrası {i} | die Urteilsformel {f} |
|
| hüküm giydirme {i} | die Verurteilung {f} |
|
| hüküm giydirmek {fi} | verurteilen {v} |
|
| hüküm giydirmek {fi} | verdammen {v} |
|
| hüküm giymek {allg} | Gefängnis bekommen {allg} |
|
| hüküm ifade etmek {fi} | rechtliche Geltungskraft haben {v} |
|
| hüküm ifade etmek {fi}
[huk] | Wirkung haben {v} |
|
| hüküm ilanı {allg}
[huk] | Eröffnung eines Urteils {allg} |
|
| hüküm kılma {i} | die Urteilfällung {f} |
|
| hüküm sebepleri {ç} | die Urteilsgründe {pl} |
|
| hüküm sürme hırsı {i} | die Herrschsucht {f} |
|
| hüküm sürme hırsı olan {s} | herrschsüchtig {adj} |
|
| hüküm sürmek {fi} | regieren {v} |
|
| hüküm sürmek {itr} | obwalten {itr} |
|
| hüküm sürmek {itr} | herrschen {itr} |
|
| hüküm sürmek {fi} | walten {v} |
|
| hüküm sürmek {itr} | dominieren {itr} |
|
| hüküm sürmek {itr} | watten {itr} |
|
| hüküm sürmek {allg} | ausschlaggebend sein {allg} |
|
| hüküm verme {i} | die Judikation {f} |
|
| hüküm verme {i} | das Entscheiden {n} |
|
| hüküm verme {i} | die Beurteilung {f} |
|
| hüküm verme {i}
[huk] | die Urteilsfindung {f} |
|
| hüküm verme yöntemi {i}
[huk] | die Rechtssprechung {f} |
|
| hüküm vermek {itr} | beurteilen {itr} |
|
| hüküm vermek {fi}
[huk] | aussprechen {v} |
|
| hüküm vermek {fi} | fällen {v} |
|
| hüküm vermek {fi} | abgeben {v} |
|
| hüküm vermek {v} | Entscheiden {v} |
|
| hüküm vermek {itr} | urteilen {itr} |
|
| hüküm vermek {allg} | eine Urteil abgeben {allg} |
|
| hüküm vermek {fi} | äußern {v} |
|
| hüküm vermek {allg}
[huk] | ein Urteil fällen {allg} |
|
| hüküm vermek {itr}
[huk] | richten {itr} |
|
| ikrar üzerine hüküm {i} | das Anerkenntnisurteil {n} |
|
| inşai hüküm {i} | das Gestaltungsurteil {n} |
|
| istisnai hüküm {i}
[huk] | die Ausnahmebestimmung {f} |
|
| kesin hüküm {i} | die Rechtskraft {f} |
|
| kesin hüküm {i} | die Formelle Rechtskraft {f} |
|
| maddi anlamda kesin hüküm {i} | die Materielle Rechtskraft {f} |
|
| munzam hüküm {i} | das Ergänzungsurteil {n} |
|
| özel hüküm {i}
[huk] | die Klausel {f} |
|
| özel hüküm koymak {v} | klausulieren {v} |
|
| peşin hüküm {i} | die Voreingenommenheit {f} |
|
